Γιώργος Χασανάκος, Βιογραφικό

Το 1970 αποφοιτεί από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολή Δοξιάδη), έχοντας σπουδάσει Γραφιστική και Διακόσμηση με την καθοδήγηση γνωστών προσωπικοτήτων της σύγχρονης ελληνικής Τέχνης -όπως ο Α. Τάσσος, ο Τάκης Κατσουλίδης, ο Γιάννης Παρμακέλης ο Ηλίας Δεκουλάκος, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης κ.α. Το 1968 – 69 εργάζεται κοντά στον σκηνογράφο Τάσο Ζωγράφο .Την ίδια εποχή ήρθε σε πρώτη επαφή με τον χαλκό σαν πρώτη ύλη δημιουργίας, αξιοποιώντας το συγκεκριμένο υλικό με ιδιαίτερα γόνιμο τρόπο τα επόμενα χρόνια. Το 1971 εργάστηκε για ένα διάστημα στο ατελιέ της National Can,, αλλά γρήγορα εγκαταλείπει την καριέρα του υπαλλήλου για να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 συμμετέχει σε διάφορες εικαστικές εργασίες και ομαδικές εκθέσεις. Το 1974 υλοποίησε, σε χαλκό, μία παράσταση 9,00 χ 3,30 μ. στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη, βασισμένη σε σχέδια του Τάκη Κατσουλίδη. Από το 1974 αρχίζει μια συνεχή διαδρομή μεταξύ Πειραιά και Γυθείου, που θα καταλήξει σε μόνιμη εγκατάσταση στη Λακωνική κωμόπολη το 1987. Το 1976 δημιούργησε τις πρώτες μινιατούρες μανιάτικων πύργων, που έκτοτε καθιερώνονται σαν αναμνηστικό της περιοχής Το 1985 η Κοινότητα Νέων Γυθείου του οργανώνει μία έκθεση με σχέδια και ζωγραφικά που είχε κάνει τα τελευταία δέκα χρόνια μεταξύ Μάνης – Πειραιά. Το εικαστικό του έργο επικεντρώνεται στη Μάνη. Ως το 2002 είχε τραβήξει πάνω από 6000 φωτογραφίες απ’ όλη την Μάνη.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 συνεργάζεται με τους πέντε δήμους της Μάνης για την προβολή της, με αποτέλεσμα μια σειρά δημιουργικών περιπτέρων στην έκθεση Τουριστικό Πανόραμα 1996-1999-2000-2001 και μερικά επιτυχημένα happenings, όπως η ανταλλαγή δώρων μεταξύ των κατοίκων του Γυθείου τις Πρωτοχρονιές του 1992 και 1993, τον διαγωνισμό ζωγραφικής παιδιών του δημοτικού, τον διαγωνισμό χαρταετού κ.α. Τον Οκτώβριο του 2001 άνοιξε ένα εργαστήριο στην παραλιακή οδό του Γυθείου, όπου ασχολείται συστηματικότερα με διάφορες μορφές εικαστικής δημιουργίας - από το πορτραίτο και τη διακόσμηση μέχρι τη λαϊκή τέχνη και τις φιγούρες του Ελληνικού θεάτρου Σκιών, τον γνωστό μας Καραγκιόζη. Στα έργα του χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά υλικά: χαλκό, ξύλα, πέτρες, γύψο, ακρυλικά χρώματα, λάδια, τέμπερες κ.λ.π.

Το Γύθειο

Καλώς ήλθατε στο Γύθειο

Το Γύθειο είναι μια γραφική κωμόπολη που σκαρφαλώνει αμφιθεατρικά το λόφο Κούμαρος και αναπτύσσεται κατά μήκος του Λακωνικού κόλπου. Είναι ο μεγαλύτερος οικισμός της Μάνης, με 5000 περίπου μόνιμους κατοίκους. Απέχει 264 χλμ. από την Αθήνα, 44 από τη Σπάρτη, 104 από την Καλαμάτα, 28 από την Αρεόπολη και 37 από τα σπήλαια του Διρού.

Η γεωγραφική του θέση, στο κέντρο της Λακωνίας, το κάνει ιδανικό ορμητήριο για μικρές εκδρομές στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, το σχετικά μεγάλο μέγεθος, τα νεοκλασικά καλοδιατηρημένα κτίρια, η χαλαρή ατμόσφαιρα και οι δαντελωτές παραλίες προσφέρουν την καλύτερη βάση για μια διαμονή περισσότερων ημερών. Κύριο προάστιο του Γυθείου είναι ο οικισμός Μαυροβούνι, πάνω στον ομώνυμο λόφο νότια της πόλης, με τον κάμπο του που αποτελεί κάτι σαν πρόλογο του Μανιάτικου τοπίου, το οποίο ξεκινάει λίγα χιλιόμετρα μετά.

H Μάνη

Τι είναι η ΜΑΝΗ; Πολλοί επισκέπτες έρχονται στην περιοχή μας για πρώτη φορά, πιστεύοντας ότι η Μάνη είναι ένα χωριό. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία περιοχή της Νότιας Πελοποννήσου που έχει έκταση 930 τετραγωνικά χιλιόμετρα και σχηματίζεται από το νοητό τρίγωνο Γύθειο - Καλαμάτα - Ακρωτήριο Ταίναρο. Για την ακρίβεια, τα σύνορα της Μάνης αρχίζουν 4χλμ. ΒΑ του Γυθείου, σκαρφαλώνουν στον Ταΰγετο, ακολουθούν την κορυφογραμμή του και καταλήγουν στο χείμαρρο Ξερίλα πριν από την Καλαμάτα (η Καλαμάτα δεν ανήκει στη Μάνη). Με άλλα λόγια, η Μάνη καταλαμβάνει το μεσαίο "πόδι" (χερσόνησο) της Πελοποννήσου. Ραχοκοκαλιά της είναι ο Ταΰγετος, ο οποίος κατεβαίνοντας από βορρά προς νότο χωρίζει τη Μάνη σε Ανατολική (Προσηλιακή) και Δυτική (Αποσκιερή). Ένας άλλος παραδοσιακός διαχωρισμός είναι μεταξύ "Μέσα Μάνης" (από την Αρεόπολη και νότια), "Έξω Μάνης" (η περιοχή βορειοδυτικά της Αρεόπολης προς την Καρδαμύλη) και Κάτω Μάνης (ανατολικά της Αρεόπολης, η περιοχή Γυθείου). Έχει μήκος 75χλμ. και μέγιστο πλάτος 28. Το έδαφος της περιοχής είναι πετρώδες, άνυδρο και ως εκ τούτου άγονο. Το κλίμα της είναι ξηρό στα ορεινά και υγρό στα παράλια, με ζέστη το καλοκαίρι και ήπιο χειμώνα με σπάνια χιόνια. Οι 25000 μόνιμοι κάτοικοί της ασχολούνται κυρίως με αγροτικές
εργασίες, το ψάρεμα, το εμπόριο και τα τελευταία χρόνια με τον τουρισμό. Από το 1938, η Δυτική Έξω Μάνη ανήκει στο νομό Μεσσηνίας. Από το 1999, η Μάνη αποτελείται από έξι δήμους: Γυθείου, Οιτύλου, Ανατολικής Μάνης και Σμήνους στο νομό Λακωνίας, Λεύκτρου και Αβίας στο νομό Μεσσηνίας, καθώς και τα δημοτικά διαμερίσματα Βέργας, Αλμυρού και Μικράς Μαντινείας του δήμου Καλαμάτας, επίσης στο νομό Μεσσηνίας. Στη Μάνη υπάρχουν περίπου 250 χωριά και οικισμοί, λουσμένα στο φως, γεμάτα ελιές και φραγκοσυκιές, 800 πύργοι και 7 κάστρα. Σε όσους γνωρίζουν κάποια πράγματα για τη Μάνη, όταν αναφέρονται στην περιοχή το μυαλό τους ταξιδεύει σε πύργους και βεντέτες, μοιρολόγια και μαυροφόρες γυναίκες, ελιές και καλό λάδι, λαμπερή πέτρα και φραγκόσυκα. Η Μάνη είναι όντως όλα αυτά, είναι όμως επίσης τέχνη και ευαισθησία, είναι η ποίηση του ανέμου ανάμεσα στους αλύγιστους πολεμόπυργους, είναι η ζωγραφική της Φύσης όταν ο ήλιος πέφτει πάνω στις ελιές και τις φραγκοσυκιές, είναι η μουσική του ψιλοβροχιού κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ που θα σας μείνει αξέχαστο. Είναι φως, αέρας και θάλασσα. Ελάτε στη Μάνη, αυτό το ανοιχτό μουσείο, και γνωρίστε το. Δεν είναι μακριά, μόλις τρεις ώρες από την Αθήνα. Είναι ένας ξεχωριστός τόπος που όμοιός του δεν υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Σεβαστείτε τον, αγαπήστε τον και αν τυχόν έχετε κάποια παρατήρηση ή παράπονο πείτε το σ' εμάς, θα φροντίσουμε να το μεταβιβάσουμε σε κάποιον αρμόδιο.